Çocuk Ergen Terapisi

​

Çocuk terapisinin yetişkinlerden en büyük farkı çocukların terapiye kendi istekleriyle değil bir yetişkinin veya ebeveynlerinin yönlendirmesiyle katılmalarıdır. Çocuklar her zaman kolaylıkla işbirliğine yanaşmayabilirler. Bu durum terapist ile hasta-danışan arasındaki iletişimi daha farklı boyuta taşır.

Çocuk ve ergen terapisinde amaç; oluşan veya oluşabilecek duygusal ve davranış problemlerinin çözülmesi kadar ileri yaştaki ruhsal yapının ve kişilik özelliklerinin yapılandığı bu dönemin en sağlıklı şekilde desteklenmesidir.

Terapi sırasında terapistin çocuk veya ergenin gelişim evresine göre takınacağı rol ve sözel anlatım kalıpları çok önemlidir. Çocukların dünyaya bakışları, nesne algılama ilişkileri yetişkinlerden çok farklıdır. Hiçbir zaman unutmamalıyız ki çocuklar kendilerini yetişkinler gibi ifade edemezler. Oyun terapinin uygulama aşamasında ana unsurdur. Çocuğun oyun sırasındaki etkinlik durumu davranış şekli ve anlık rol değişimleri yetişkinlerdeki bilinçaltı çağrışım algılarına eşdeğer bulgular verir.

 

Çocukluk ve ergenlik döneminde yaşanan sosyal problemler, öğrenme güçlükleri, aile içi çatışmalar ailelerin çocuk & ergen psikolojisi alanında uzman bir psikoterapiste başvurmalarının başlıca nedenleri arasındadır.

Çocuk & Ergen psikoterapisinde ilk değerlendirme aşamasında nasıl bir psikoterapi uygulanacağı terapist tarafından belirlenir. Terapist, uygulanacak tedavi yöntemini belirlerken çocuğun mevcut problemleri, hikayesi, gelişim seviyesi, tedaviye aktif katılımı ve çocuğun yaşadığı psikolojik sorunlarda hangi tür müdahalelerin gerekli olduğu gibi unsurları değerlendirerek karar verir. Çocuk ve Ergen terapisinde ilaç ve psikoterapi uygulamaları birlikte kullanılabilir. Çocuğun ya da gencin psikoterapistin yanında kendisini rahat ve güvende hissetmesi, anlaşıldığını düşünmesi çok önemlidir. Böyle güvenli bir çevrede çocuğun duygularını ifade etmesi ve ihtiyacı olan yardıma ulaşması çok daha kolay olacaktır.

 

Çocuklarda görülen psikolojik sorunlar sıklıkla şunlardır.

• Kardeş kıskançlığı

• Okul korkusu

• Özgüven eksikliği

• Aşırı çekingenlik veya saldırgan davranış

• Tırnak yeme

• Parmak emme

• Ağıza yabancı cisimler götürme

• Alt ıslatma

• Aşırı yemek yeme veya iştahsızlık

• Yalan söyleme

• Öfke nöbetleri

• Tikler

• Çalma problemi

• İnatçılık problemi

• Konuşma bozuklukları

• Öğrenme bozuklukları

• Dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğu